از لحاظ لغوی دیاگ برگرفته از کلمه Diagnostic در زبان انگلیسی بوده و به معنای عیب یابی می باشد. در ایران اصطلاحا به دستگاه های عیب یاب خودرو، دستگاه دیاگ گفته می شود.

پس از آن که در دنیا مباحثی همچون کمبود انرژی های فسیلی و آلودگی محیط زیست مطرح شد، شرکت های خودروساز شروع به تولید خودروهای هوشمند نمودند. خودروهائی که با استفاده از سنسورها و عملگرهای مختلف و البته یک مغز محاسبه گر به نام ECU یا واحد کنترل الکترونیکی ، آلایندگی کمتری نسبت به انواع خودرو های غیرهوشمند تولید می کنند. به هنگام بروز خطا در سیستم قطعات و وضعیت موتور، در حافظه موقت ECU  کد خطائی ثبت میشود و متعاقبا چراغ خطا یا چراغ چک در قسمت پشت آمپر خودرو روشن می شود.

با استفاده از دستگاه ،‌می توان کد مورد نظر را شناسائی کرده و از خطای مربوطه اطلاع حاصل کرد. پس از تعمیر یا تعویض قطعه بر روی خودرو خطا را پاک کرده و خودرو به حالت عادی برمی گردد.

علاوه بر سیستم موتور، امروزه سیستم های دیگر خودرو مانند ترمز، تعلیق،‌ گیربکس و ... نیز هوشمند شده اند که هر کدام دارای سنسورها و عملگرهای مربوط به خود می باشند. تمامی این سیستم ها برای عیب یابی نیاز به دستگاه عیب یاب یا دیاگ دارند